தீயைத்தின்பவனின் குளிர்மை

குயில்களின் மொழிகளில்
மனம்மகிழ்வதில்லை இப்போது

மயில்களின் பரதங்களில்
மதிமயங்குவதில்லை இப்போது

மான்களின் மேனிவளைவுகளில்
மருண்டலைவதுமில்லை இப்போது

கயல்களின் கண்சிமிட்டல்களில்
காரியத்தைத்தொலைப்பதில்லை இப்போது

சுற்றியடிக்கும் சருகுக்காற்றுக்களுக்கு
சிரம்சரிந்துபோவதுமில்லை இப்போது

பற்றியெரியும் அக்கினிச்சுவாலையிலும்
பாதம் பதட்டம்கொள்ளாது இப்போது

உடலெரிக்கும் மின்சாரத்தையும் தாங்க
உறுதியெடுத்துவிட்டன நரம்புநார்கள் இப்போது

வடம்முறுக்கி தடம்பதித்து அடித்தாலும்
வளையாதிருக்கப்பழகிவிட்டன தசைகள் இப்போது

ஆனால் அத்தனை தாக்கமும்
உன்னைத்தாக்கினால் மட்டுமே
என் பிரபஞ்சம் நிலையிழந்துபோகும்

-வன்னியூர் செந்தூரன்–